Dag 15 ... Wolken?

Parksville, bewolkt 13 graden
Tofino, bewolkt 16 graden
Aangezien we in Parksville zo’n supermooi appartement hadden, hadden we gisteravond al besloten om in het appartement zelf ontbijt te gaan maken. We hadden brood, eieren en spek gekocht in een supermarkt en Jeroen is vanmorgen aan het kokkerellen geslagen. We hadden alleen geen afzuigkap in het appartement en voor de zekerheid hebben we alle ramen en deuren maar open gezet, want tijdens het bakken van het spek stond er aardig wat rook in de kamer. Maar gelukkig is er geen brandalarm afgegaan en ging de sprinklerinstallatie ook niet aan. :)
Spek gebakken, omeletje gemaakt, brood getoast en thee en koffie klaar….ontbijten!!
Tijdens het ontbijt werden we gebeld door Marianne met het hele leuke nieuws dat we weer oom en tante zijn geworden van Lotte. Alles is goed met moeder en dochter. En met vader natuurlijk ook. :)
Wouter en Yelcka; gefeliciteerd met Lotte! Jammer dat we niet meteen kunnen komen kijken, maar dat maken we volgende week wel goed. ;-)
Na dit nieuws zijn we weer verder gegaan met ontbijten. Om 11 uur hebben we pas uitgecheckt en zijn op weg gegaan naar Tofino. Het was wel even wennen aan het weer; bewolkt en maar 13 graden. De laatste 2 weken hebben we bijna alleen maar zon gezien. Maar ja, het was tenminste droog.
Onderweg was het opeens heel erg druk langs de weg, dus we dachten al dat daar iets te doen zou zijn. Maar we zijn toch maar doorgereden. Zo’n 20 minuten verderop was er een Visitors Information Centre en zijn we gestopt om te vragen of er nog leuke hikes te doen waren in de buurt. Er was een hele leuke in een bos met hele oude en vooral grote bomen, een minuut of 20 terug rijden….. Daar waar het zo druk was dus en wij gewoon zijn doorgereden……
We zijn toch maar terug gereden en het was ook zeker de moeite waard. Wat een hoge en brede bomen! Hopelijk komt het een beetje goed naar voren op de foto’s hoe indrukwekkend dit was.
De aardige mevrouw van het Visitors Centre had ons verteld dat er langs een rivier ook nog een leuke hike te doen was. Omdat de zalmtrek bezig is, was er een hele grote kans dat we zalm zouden zien die stroomopwaarts aan het zwemmen waren. En stroomopwaarts betekent dus ook proberen om tegen watervalletje omhoog te zwemmen. Dit doet een zalm door uit het water te springen recht de waterval in. Dat was echt heel erg gaaf om te zien! Maar wat een bikkels zijn die zalmen. Je zag ze uit het water omhoogkomen, het water van de waterval in duiken, maar door de kracht hiervan stuiterden de zalmen net zo hard weer terug het water in waar ze uitkwamen. Sommigen kwamen sloegen daarbij eerst tegen de rotsen. Iets verder stroomafwaarts waar het water rustiger was, kon je alle zalm aan zien komen zwemmen. Echt in hele kuddes tegelijk (al zal dat bij zalm niet zo heten, maar jullie snappen het idee… oh ja, scholen heet dat natuurlijk! :)).
In dat rustige water zwommen ze ook heel erg rustig. Het blijkt dat ze op dit stukje aan het uitrusten waren voordat ze in het wilde water terecht kwamen. Of misschien waren ze wel gewoon moed aan het verzamelen. :)
Jeroen was bijna niet weg te slaan bij dit gebeuren, maar uiteindelijk heeft Amke hem toch mee kunnen sleuren en zijn we weer in de auto gestapt richting Tofino. In het Visitors Information Centre was ons al verteld dat het een weg door de bergen zou zijn waar je niet hard kon rijden…. Dat klopte helemaal! Onderweg zijn we nog een paar meren tegengekomen, maar na de mooie blauwe meren die we de afgelopen tijd hebben gezien, vielen deze een beetje tegen. Hoezo verwend?! :)
Het hotel waar we zitten is een diervriendelijk hotel met zelfs speciale kamers voor mensen met huisdieren. Net wat voor ons…. Maar wij hebben een normale kamer met uitzicht op het regenwoud. Amke dacht zelfs dat ze in de kamer vogeltjes kon horen, maar dat was Jeroen die Angry Birds aan het spelen was. :):)
Omdat het inmiddels al rond 18 uur was, hebben we ons omgekleed en zijn naar Tofino gereden. Misschien dat we helemaal verkeerd zaten, maar daar is echt niets te beleven. We hadden de hoop op een leuk restaurantje al bijna opgegeven toen we opeens langs de kant van de weg iets zagen dat er wel leuk uit zag. Het was alleen best druk binnen en we moesten 25 minuten wachten voordat er een tafel vrij was. De serveerster vroeg naar onze naam en Amke heeft maar geen “van Oversteeg” gezegd, want dat had ze vast niet gesnapt. Amke werd voor haar al lastig om op te schrijven. Maar uiteindelijk konden we toch ergens gaan zitten, dus het is wel goed gekomen. :)
In de tijd dat we op de tafel moesten wachten, hebben we aan de bar gezeten en maar ene glaasje prosecco besteld. Lekker!! Ons tafeltje was vlakbij het haardvuur en daarbij zaten we ook nog eens in van die heerlijke grote fauteuils. Gegarandeerd instorten dus! Het eten was echt heel erg lekker en zeker de moeite van het wachten waard.
Morgen staat er een wildlifetour op het programma waarbij we met een jacht een toch van ca. 5 uur gaan maken door de Broken Group Islands. Hierover morgen meer!